Choose language
NETHERLANDS
HUNGARY
WRITTEN BY
Dario Goldbach
(NL)
TRANSLATED BY
András Szőnyei
(HU)
4 November 2023
Hallo. Als u dit leest dan ben ik naar de after gegaan. Er is mij zojuist verteld dat de after tot 04:00 doorgaat in koffieshop de Cremers. Blowde ik nog maar. Dan viel ik zo in slaap. Dan had ik alleen een zak chips nodig. Ik ga mijn deadline halen.
Het probleem is dat het nu bijna zeven is, en mijn tijd in de Cremers ondertussen voelt als verwaarloosbaar. Alara en ik. We hebben Crossing Border een beetje uitgespeeld. We hadden iemand ontmoet uit Kansas. Of Texas. Of een andere staat. Weet ik veel.
Nederlanders zijn de Amerikanen van Europa. Dat werd mij vandaag verteld. Ik was het er niet mee eens. Uit principe. Uit angst. Maar hoe meer ik erover nadacht, hoe echter het klonk. We zijn luidruchtig, oppervlakkig, bot en continu aanwezig op een luidruchtige, oppervlakkige, botte manier. Bijna traditioneel ridiculiseren wij Nederlanders de Amerikanen om hun gebrekkige topografische kennis. Maar zoals zij Europa samenvatten als één land, zo smelten de Amerikaanse staten nu voor mij tot een geheel. Want we kwamen iemand tegen uit Texas. Of Kansas. Ik ga mijn deadline halen.
Het was klaar in de Cremers. Ik wist nog wel een plek. Maar enkel oppervlakkig. Ik kon het aanwijzen op de kaart. Maar niet op dat moment. Ik was het kwijt. Er was een taxi. Ik was de gids. Maar wel een slechte. Er werd geschipperd. Ik had het fout. Ik had het goed. Er was een deur. Er was een kier. Dat was alles. Ik ga mijn deadline halen.
Iemand was jarig maar niemand wist wie. Dat is niet waar. Ik was op de hoogte maar hij was het vergeten. Behangen met glimmers maar verdronken in de nacht. De wijn was licht oranje en het licht was donker rood. Ik sprak een Marokkaanse Fransman over Bangkok in de regen. Een Duitse redacteur over de mening van Duolingo. Een arrogant Frans meisje over de arrogantie van de Fransen. Iemand ging een manifest schrijven. Dan weet je het wel. Ik ga mijn deadline halen.
Het is grappig wat je je eigen sappige brein wijs kan maken in het heetst van de strijd. Het vlees is zwak. Teleurgesteld maar niet verrast. Crossing Border dag drie. Ik heb mijn grenzen overschreden, ben elk zijpad ingeslagen, heb de regels overtreden en vond alleen maar vragen. Ik heb mijn deadline niet gehaald.
WHAT INSPIRED THIS STORY?
More from Dario Goldbach and András Szőnyei
28 October 2023
Dario Goldbach - 1 - Proloog
Ik ben schrijver. Dat durf ik nu te zeggen. Terwijl ik vijf jaar zat te klooien aan Vier Weekenden, mijn novelle, durfde ik dat niet. Toen het via PIP de eerste uitgave ter wereld werd met een dranksponsor, Jägermeister, durfde ik dat niet. Toen de gelimiteerde uitgave binnen de kortste keren uitverkocht, durfde ik dat niet. Toen ik een contract tekende bij De Arbeiderspers voor een debuut, durfde ik dat niet. Toen ik na veel twijfelen mijn baan bij The Crave Festival opzegde om de kille diepte van het schrijverschap in te springen, durfde ik dat niet. Toen mijn debuut, De Man die Alles Had, een herdruk en een herdruk en een herdruk kreeg, durfde ik dat niet. Maar toen ik, als de correcte linkse jongen die ik ben, nietsvermoedend mijn wekelijkse Groene Amsterdammer uit mijn postbus plukte, en ik de speciale Crossing Border bijlage vond, gingen mijn nekharen overeind staan. Het zal toch niet?
3 November 2023
Dario Goldbach - 2 - Ongeloof
Soms maak je iets mee dat opeens ongeloofwaardig lijkt wanneer je het opschrijft. Best vaak eigenlijk. Misschien betekent dat vooral dat de wereld gek geworden is. Niks misschien. De wereld is gek. Ik werd wakker met een lichte kater en een afspraak bij de sportschool. De vorige nacht bezocht ik een panel op het Lange Voorhout met vijf Russen. Een cardioloog, een paleogeograaf, een slavist, een orthodoxe priester en een ex-gedetineerde. Ken je die mop? Ongelofelijk.
5 November 2023
Dario Goldbach - 4 - Keuzes
Late start. 10-0 achter. Waarom moest ik altijd doen wat ik deed? De keuze voor de nacht doet de dag niet verdwijnen. Vertrouwde fouten. Een groepschat vol berichten. Een gemiste oproep of twee. Spijt is zinloos. Wat gebeurd is is gebeurd. Voorwaarts in een afgrond. Maar niet op een lege maag. Het podium lonkte. De spanning was voelbaar. Ik was maar vijf minuten te laat. Teddy Tops. Eindelijk. Insgelijks. Het optreden was gevarieerd. Hoewel de interviews kort waren voelde ze niet ontoereikend. Elk duo bracht een andere dynamiek die leek te kloppen bij het werk. Er was het vertrouwen van een nieuwe band. Lucht en ernst.
See The Chronicles live at Crossing Border 2023