“Ik luister naar mijn botten, geef me over aan hun gezang”. Met Oeverloos lanceert de Nederlands-Marokkaanse dichter Nisrine Mbarki (1977) haar eerste dichtbundel. In prachtige zinnen gaat ze erin op zoek naar verloren oerkrachten. Ze stelt vragen over ecologie en mystiek in wonderlijke vergezichten zoals een bos met oeroude wezens en over grootmoeders die eerst de aarde laten drinken voor zij dat zelf doen.

“Die oerkracht heeft te maken met een verbinding die ik voel met mijn omgeving en mijn voorouders. De bundel is opgedragen aan mijn zoon en grootmoeder, de oude en de nieuwe generatie. Maar misschien is de bundel wel een eerbetoon aan al mijn moeders. Ik heb niet het gevoel dat ik één moeder heb”, zei ze onlangs in een interview in Trouw. “Ergens beschouw ik taal ook als een ouder.”

Mbarki is een veelzijdige schrijver, dichter, columnist, vertaler en programmamaker. Behalve poëzie schrijft ze ook theaterteksten en korte verhalen. Ze vertaalt ook poëzie uit het Arabisch naar het Nederlands en heeft inmiddels vijf vertalingen op haar naam staan. Haar gedichten en columns verschijnen regelmatig in literaire tijdschriften als De Gids, Poëziekrant, De Revisor, Tirade en Het Liegend Konijn.