Corinne Heyrman (1994) is schrijfster, podcast en theatermaker die reciteerde uit haar werk bij Lowlands en Oerol. Nu zal ze voordragen uit haar boek 

, waar we Marcel ontmoeten. Op hoge leeftijd belandde hij in een psychiatrisch ziekenhuis met een depressie, dezelfde waar zijn kleindochter jaren eerder verbleef, in de afdeling voor de eetstoornissen. 

In hoeverre kies jij wie je bent? Hoe is erfelijke ontregeling en wat veroorzaakt het? Wanneer begint het herstel en nog belangrijker, wanneer eindigt het? Vol verbeeldingskracht en empathie ontleedt Heyrman de complexiteit en de vele gezichtspunten van psychologische kwetsbaarheid.

Corinne Heyrman

Corinne Heyrman (1994) is schrijfster, podcast en theatermaker die reciteerde uit haar werk bij Lowlands en Oerol. Nu zal ze voordragen uit haar boek Het begin en zijn oneindigheid, waar we

Heyman’s recital wordt begeleid door Milan Mes (1981), trompettist, geluidskunstenaar en producer. Hij heeft een voorliefde voor jazz en fusion die hij naadloos samenvoegt met elektronische beats en sounds. Hij debuteerde in 2019 met zijn EP 

Mes is ook lid van Project Wildeman en THE BENELUX, met laatstgenoemde band waarmee hij ook op Noorderlicht festival speelde. Zei Mes in een interview toen hem werd gevraagd met wie hij zich het meest identificeerde: “Miles Davis. Hij had een extra gevoel voor nieuwe en frisse jazz en natuurlijk fusion. Door hem ben ik trompet gaan spelen.”

 Milan Mes

Heyman’s recital wordt begeleid door Milan Mes (1981), trompettist, geluidskunstenaar en producer. Hij heeft een voorliefde voor jazz en fusion die hij naadloos samenvoegt met elektronische beats en 

Corinne Heyrman draagt voor uit haar boek 

, begeleid door trompettist, geluidskunstenaar en producer Milan Mes.

 avond:
Programma met Nederlands en Vlaams talent: poetry, spoken word en muziek.

Korzo - Heartbeat Hotel

Corinne Heyrman & Milan Mes

Pitou werd geboren in Amsterdam waar ze ook opgroeide, maar werd door haar ouders meegenomen op reis naar landen als Cameroon en India. Ze bracht cassettes vol mee terug, gevuld met de geluiden die ze daar horde. Als kind raakte ze ook geïnteresseerd in klassieke muziek. Toen ze 18 was, ontdekte ze pop. Rock en de gitaar en begon ze songs te schrijven.

, het debuutalbum van Pitou, is het opwindende nieuwe hoofdstuk in de muzikale carrière van Pitou en biedt een rijke dis aan van alternatieve pop, inventieve melodische structuren, gelaagde zangpartijen, hypnotiserende melodieën en klassieke instrumenten.

“Het is een fabel”, vertelt Pitou, “gericht op mijn jongere zelf”, refererend aan de tijd dat zij een dode vogel vond en zich een enorm oog in de lucht voorstelde die een traan liet.


Pitou

Korzo - The Raven

, vol alternatieve pop, gelaagde zangpartijen, hypnotiserende melodieën en klassieke instrumenten.

Vaak had het tweetal van De Witte Kunst na afloop van een show geen benul van wat ze hadden gedaan. Niet gek als je bedenkt dat in het begin van de band van multi-instrumentalist Lyckle de Jong en schrijver-zanger Koen van Bommel, helemaal niets vaststond. Hun eerste optredens dreven op spanning, improvisatie en visueel spektakel. Muziek en teksten werden ter plekke bedacht, terwijl Koen met een kraag van witte boterhammen, een juten zak of met stokbroden als armen optrad. 

“Ja, dat waren vervreemdende shows’, gaf Koen toe in een interview met Timo Pisart voor 3voor12. “Ik ging op zoek naar de gek in mezelf.”

De Witte Kunst maakt liedjes die gaan over dromen van een betere wereld, de angst om aangeraakt te worden en hoe je voor jezelf een veilige plek kunt creeëren in een steeds chaotischer wordende wereld. Van hun muziek zou je bijna duizelig worden, erkent Pisart in de inleiding van zijn interview met de twee muzikanten: “Zo vaak zet synthpopduo De Witte Kunst je op het verkeerde been. Hun synthpop klinkt verraderlijk frivool en hun shows zijn knotsgekke verkleedpartijen, maar daarachter schuilen diepgewortelde angsten.” 

Hun gelijknamige debuut-EP met zes tracks kwam in 2020 uit.

De Witte Kunst

Vaak had het tweetal van De Witte Kunst na afloop van een show geen benul van wat ze hadden gedaan. Niet gek als je bedenkt dat in het begin van de band

maakt synthpop songs die gaan over dromen van een betere wereld, de angst om aangeraakt te worden en een veilige plek voor jezelf in een steeds chaotischer wordende wereld.

Kelcey Ayer is vooral bekend als de medeoprichter van de indieband Local Natives. Niet alleen was de band headliner op Crossing Border in 2010, ze worden ook door een recensent genoemd als 'een van de meest intrigerende en festivalvriendelijke bands die in het afgelopen decennium uit Los Angeles komen'. 

Nu is Ayer terug, met zijn soloproject waarmee hij nieuwe wegen inslaat. “Het was best moeilijk, want niemand in de band had ooit iets muzikaals gedaan buiten Local Natives, dus het was onbekend terrein. Het was voor mij zowel opwindend als angstig”, reflecteerde hij in een interview in 2017 over de release van zijn debuutalbum 

Ayer luidt nu de volgende fase in van Jaws of Love met de nieuwe EP 

 ter nagedachtenis aan zijn overleden moeder en naar haar vernoemd. Door zijn herinnering aan haar onderzoekt Ayer depressie, de herverbinding met zijn Colombiaanse roots en de dualiteit van biraciaal zijn. Met meer nieuwe muziek op komst, breekt een spannend nieuw tijdperk aan voor Jaws of Love!

Jaws of Love

is het soloproject van Kelcey Ayer, medeoprichter van indieband Local Natives, waarmee hij nieuwe wegen inslaat. Ayer luidt de volgende fase in van Jaws of Love met de nieuwe EP 

Mustafa Stitou presenteert zijn nieuwe poëziebundel 

die gevuld is met surreële onderwerpen zoals een nieuw soort offerdier en een god in een simulator die baadt in kosmische straling.

Waar is het lam?

Al in 1995 zei de Nederlands-Marokkaanse dichter Mustafa Stitou (1974) tijdens een interview: : ”Taal is het grootste mysterie dat er is.”Dus wordt het een avond bij Crossing Border vol raadsels en verwondering en trekken we een taalkundige speeltuin zonder weerga binnen. 

Zeker met de introductie van zijn nieuwe poëziebundel 

 die gevuld is met ongewone en surreële onderwerpen. Een greep: een woordvoerder die een nieuw soort offerdier aanprijst. Een vrouw bij wie het haar uitvalt omdat ze een hoofddoek draagt. Of een god die in een simulator langdurig wordt blootgesteld aan kosmische straling.

In zijn vijfde dichtbundel zet Stitou een wereld neer die archaïsch en tegelijkertijd hedendaags is, en onderzoekt hij het drama van het offer vanuit verschillende invalshoeken. Stitou groeide op met de Koran, ontdekte poëzie in een bibliotheek in Lelystad en begon met het schrijven van gedichten toen hij veertien jaar oud was””Ik had meer een taalkundige dan een visuele fantasie. Ik hield ervan om te spelen met taal”. Legde hij uit. Zijn werk is ook vertaald in het Zweeds en Engels en heeft verschillende prijzen gewonnen.

Mustafa Stitou 

 Korzo - The Hideout

Edwin Fagel

In gesprek met Mustafa Stitou

Vashti Bunyan presenteert haar nieuwe boek 

, een magische vertelling over haar vaarwel aan de Londense folkscene van de seventies om een lange reis te maken.

Wayward: Just Another Life to Live

Het cult icoon van de folk scene, Vashti Bunyan, komt naar Crossing Border om haar nieuwe boek 

 te presenteren. Het is een magische en ontroerende herinnering aan hoe ze de Londense folkscene van de jaren zeventig vaarwel zei en er voor koos om te voet en met paard en wagen een lange reis te maken. 

De carrière van Vashti Bunyan (1945) groeide uit van obscuriteit tot cultstatus en nieuw gevonden roem. Terwijl ze langs de Outer Hebrides trok voor een meer dan duizend kilometer lange tocht, schreef ze de songs die de basis vormden voor haar album 

. De plaat zonk snel weg in vergetelheid en Bunyan besloot de muziekscene de rug toe te keren. “Mijn stem deed me denken aan leed, ik zong niet eens voor mijn eigen kinderen”, zei ze in een recent interview. 

Maar na dertig jaar werd haar album herontdekt en kreeg het snel de erkenning die het verdient. Sinds die tijd heeft ze nog twee platen uitgebracht,

 (2014). Nu heeft ze haar debuut gemaakt als schrijver met het prachtige en ontroerende 

Vashti Bunyan

Het cult icoon van de folk scene, Vashti Bunyan, komt naar Crossing Border om haar nieuwe boek Wayward: Just Another Life to Live te presenteren. Het is een magische en ontroerende herinnering aan hoe ze de Londense folkscene

Lee Brackstone

In gesprek met Vashti Bunyan

Oriana Ikomo - YOU

De Belgische muzikant Oriana Ikomo (25) wikkelt haar neo-soul en R&B vocal zanglijnen in een mantel van jazz harmonieën en elektronische ritmes die een zachte, geruststellende textuur hebben. Het resultaat is een unieke sound die haar warme stem begeleid. Oriana Ikomo is het geesteskind van muzikante/performer Oriana Mangala, dat ontstond tijdens haar studies aan het conservatorium in Ghent. Haar debuutsingle ‘YOU’ (2021) is een bloedstollend mooie introductie van haar delicate vocale kwaliteiten en de dromerige atmosfeer, zowel in geluid als in beeld, over liefde en zelfacceptatie. 

Daarover schreef ze: “Empathie zou de basis moeten zijn van elke relatie. Maar soms kunnen zelfs de mensen van wie je houdt en die het dichtst bij je staan, plotseling erg afstandelijk lijken en zich apathisch voelen. Vervreemding, zeker in deze tijden, is iets dat steeds vaker voorkomt. In de video verbeelden de dansers dat gevoel. De vervreemding zit in hun ogen, die zijn uitgedoofd. YOU is geen lied over liefdesverdriet. Het gaat over de fase na het verdriet en de woede. De fase waarin je stilletjes weer hoop begint te krijgen dat je de verbindingen kunt vinden die je ooit met anderen hebt verloren."

Oriana Ikomo

het geesteskind van muzikante/performer Oriana Mangala, wikkelt haar neo-soul en RnB zanglijnen in een mantel van jazz en elektronische ritmes zoals te horen op haar debuutsingle YOU, waarin ze zingt over liefde en zelfacceptatie.

Nisrine Mbarki lanceert haar eerste dichtbundel 

, met prachtige zinnen waarin Mbarki op zoek gaat naar verloren oerkrachten en wonderlijke vergezichten zoals een bos met oeroude wezens.


Oeverloos

“Ik luister naar mijn botten, geef me over aan hun gezang”. Met 

 lanceert de Nederlands-Marokkaanse dichter Nisrine Mbarki (1977) haar eerste dichtbundel. In prachtige zinnen gaat ze erin op zoek naar verloren oerkrachten. Ze stelt vragen over ecologie en mystiek in wonderlijke vergezichten zoals een bos met oeroude wezens en over grootmoeders die eerst de aarde laten drinken voor zij dat zelf doen. 

“Die oerkracht heeft te maken met een verbinding die ik voel met mijn omgeving en mijn voorouders. De bundel is opgedragen aan mijn zoon en grootmoeder, de oude en de nieuwe generatie. Maar misschien is de bundel wel een eerbetoon aan al mijn moeders. Ik heb niet het gevoel dat ik één moeder heb”, zei ze onlangs in een interview in 

. “Ergens beschouw ik taal ook als een ouder.”

Mbarki is een veelzijdige schrijver, dichter, columnist, vertaler en programmamaker. Behalve poëzie schrijft ze ook theaterteksten en korte verhalen. Ze vertaalt ook poëzie uit het Arabisch naar het Nederlands en heeft inmiddels vijf vertalingen op haar naam staan. Haar gedichten en columns verschijnen regelmatig in literaire tijdschriften als 

De Gids, Poëziekrant, De Revisor, Tirade en Het Liegend Konijn.

Nisrine Mbarki

“Ik luister naar mijn botten, geef me over aan hun gezang”. Met Oeverloos lanceert de Nederlands-Marokkaanse dichter Nisrine Mbarki (1977) haar eerste dichtbundel. In prachtige zinnen gaat ze erin op zoek naar 

Bryan Washington vertelt over zijn verhalenbundel 

 die zich afspeelt in de multiculturele Amerikaanse stad Houston, waar een jongen van gemengde afkomst ontdekt dat hij op mannen valt, en we andere levens ontmoeten die je zelden tegenkomt in de literatuur.

 van Bryan Washington is een verhalenbundel die zich afspeelt in Houston, een uitgestrekte, multiculturele microkosmos. Hier ontdekt een opgroeiende jongen van gemengde afkomst dat hij op mannen valt, en hier spelen zich nog veel meer levens af – het soort levens die je niet vaak tegenkomt in de literatuur.

De veelstemmigheid van deze bundel maakte hem bij uitstek geschikt om door evenzovele stemmen vertaald te worden. Nijgh & Van Ditmar, Het Nederlands Letterenfonds en het Expertisecentrum Literair Vertalen grepen de gelegenheid aan om een ontwikkelingstraject op te zetten voor 13 vertaaltalenten.

Dit zijn: Janne Van Beek, Stokely Dichtman, Carmen Felix, Reshma Jagernath, Parel Joy, Joost Jung-shik Vormeer, Mijke Hadewey van Leersum, Laila de Miranda, Euphemia Ophelders, Lot Louis Veelenturf , Leen Vertessen, Diahann van van de Vijver en Adiëlle Westercappel.

Hoe vertaal je een bundel met zo’n sterke ‘sense of place’ naar het Nederlands? Wat doe je met lokale slang? In hoeverre helpt het als een vertaler persoonlijke affiniteit heeft met de context van een roman – in dit geval met culturele diversiteit of de queer community? En wat leert het vertaalproces de schrijver over zijn eigen werk? Hierover gaan enkele van deze vertalers in gesprek met auteur Bryan Washington.

Bryan Washington

Over zijn Aandenken, vertelde de Amerikaanse schrijver Bryan Washington (1993): “Ik wilde met dit boek iets schrijven dat vooral iets was dat ik wilde lezen, maar ook schrijven over de relaties die ik had gehad, de relaties die 

Zaal 3

Raoul de Jong

In gesprek met Bryan Washington

Mohamed Mbougar Sarr vertelt over zijn schrijverschap waarin hij als jongste en eerste Afrikaanse schrijver de Prix de Goncourt won, en zijn nieuwe boek 

De diepst verborgen herinnering van de mens

Met de Frans-Senegalese schrijver Mohamed Mbougar Sarr heeft Crossing Border een bijzondere auteur kunnen uitnodigen: de prijswinnaar van de prestigieuze Prix de Goncourt die Sarr (1990) vorig jaar won, voor zijn roman 

 Hij is daarmee een van de jongste schrijvers en de eerste schrijver uit Afrika die deze beroemde prijs in de Franstalige literatuur mocht ontvangen.

 verschijnt later dit jaar. Een recensent beschrijft het boek als een duizelingwekkende mix van ingrediënten. Het bevat buitenaardse mystieke krachten, reflecties over de twee wereldoorlogen, een kritiek op racisme, een verzonnen schrijver die beschuldigd wordt van plagiaat, stripclubs, een vrouwelijke Haïtiaanse dichter en een complex plot met Nazi’s. “Het is prachtig verteld en geschreven in prachtig Frans en overduidelijk verdiende het de Prix de Goncourt.”

Sarr groeide op in Senegal als de zoon van een dokter. Studies brachten hem naar Frankrijk waar hij ging schrijven Hij debuteerde in 2014 met 

, een verhaal over een fictief stadje onder het bewind van een groep Islamitische jihadisten won drie prijzen. Vorig jaar zei hij tijdens een interview: “Ik verdedig het idee van een open literatuur, waarin alle soorten van voorstellingsvermogen hun plaats vinden.”

Mohamed Mbougar Sarr

Met de Frans-Senegalese schrijver Mohamed Mbougar Sarr heeft Crossing Border een bijzondere auteur kunnen uitnodigen: de prijswinnaar van de prestigieuze Prix de Goncourt die Sarr (1990) vorig jaar won, voor zijn roman La plus secrète mémoire des hommes. Hij is daarmee een van de jongste schrijvers en de eerste schrijver uit Afrika die deze beroemde prijs in de Franstalige literatuur mocht ontvangen.

BorderKitchen

Omar Ba

In gesprek met Mohamed Mbougar Sarr

Amina Belôrf debuteerde met haar dichtbundel 

 dat nu al aan de achtste druk toe is, een zeldzaamheid in poëzieland.

Het doet deugd als mensen hoop en troost krijgen van mijn poezië, zei de Belgische dichter Amina Belôrf (1990) vorig jaar tijdens een interview. “Ja, poezië kan de wereld redden.”

Belôrf schrijft al gedichten sinds haar zeventiende. Ze staat ook op de planken en schrijft naast poëzie ook proza. Ze debuteerde met de dichtbundel 

 (Epo, 2020) die ondertussen aan de achtste druk toe is, een zeldzaamheid in poeziëland en nota bene in coronatijd waar geen lezingen of presentaties plaatsvonden.

"Ik had absoluut niet verwacht dat de bundel zo’n succes zou zijn. De reacties vind ik heerlijk om te lezen, ook de brieven die ik tijdens de lockdown kreeg. Ze zijn een bevestiging van de schrijfdrang die ik heb en die ik toch wel mag tentoonspreiden. Ik heb heel lang getwijfeld, heb niet zo’n makkelijk parcours gehad in m’n jeugdjaren. Tegelijk doet het deugd om te voelen dat dat een meerwaarde kan zijn. Dat je van je pijn een kracht kan maken. Ik denk dat de bundel daarom binnenkomt bij de mensen. Het gaat over de kwetsbaarheid van het leven en op kwetsbaarheid staat geen kleur."

Amina Belôrf 

Charlotte Remarque

 dat nu al aan de achtste druk toe is, een zeldzaamheid in poëzieland.


Markering

Fríða Isberg (1992) is dichter en filosoof en een van IJslands meest veelbelovende en fascinerende stemmen. Ze schrijft onder meer voor 

 is haar debuutroman, die meteen door pers en publiek laaiend enthousiast werd ontvangen. Haar roman werd bekroond met de Icelandic Women’s Literature Prize for Fiction en de Booksellers Award for Fiction.

 volgen we Vetur, Ólafur, Tristan en Eyja. Ze worden elk op een eigen manier geconfronteerd met de grenzen van hun vrijheid, terwijl ze navigeren door alledaagse verlangens en loyaliteiten. Ondertussen leeft IJsland toe naar een nationaal referendum dat het land verdeeld. Wordt de empathietest, die de mate van inlevingsvermogen meet, verplicht om de samenleving veiliger en vredelievender te maken?

Fríða Ísberg

Fríða Isberg (1992) is dichter en filosoof en een van IJslands meest veelbelovende en fascinerende stemmen. Ze schrijft onder meer voor The Times Literary Supplement. Markering is haar debuutroman, die meteen door pers en publiek laaiend enthousiast werd ontvangen. Haar roman werd bekroond met de Icelandic Women’s Literature Prize for Fiction en de Booksellers Award for Fiction.

Een meedogenloos gehoor

Mauk Westerman Holstijn (1997) studeerde biotechnologie en mariene ecologie aan Wageningen University & Research. Hij publiceerde eerder verhalen in 

. In 2020 won hij met het verhaal ‘Droogte’ de Resource-literatuurwedstrijd, waarvan de jury onder leiding stond van Louise O. Fresco. 

 is zijn debuutbundel met negen korte verhalen.

“Thematisch hangen ze samen. Het gaat over bepaalde menselijke gevoelens die we allemaal herkennen. Thema’s als isolatie, vervreemding, de manier waarop wij ons verhouden tot de realiteit om ons heen, het speelt zich wel allemaal af in een herkenbare wereld, maar ik probeer die gevoelens die wij hebben van datgene wat we niet begrijpen ook zichtbaar te maken in het verhaal, op een concrete manier”, zei Holstijn afgelopen februari erover in radioprogramma 

Niets is wat het lijkt in zijn verhalen. Juist waar alles gewoon schijnt, is er iets merkwaardigs aan de hand. Met een onderhuidse spanning trekt hij ons in een wereld achter de bekende wereld, de keerzijde van onze realiteit.

Mauk Westerman Holstijn

Mauk Westerman Holstijn (1997) studeerde biotechnologie en mariene ecologie aan Wageningen University & Research. Hij publiceerde eerder verhalen in Hollands Maandblad. In 2020 won hij met het verhaal ‘Droogte’ de Resource-literatuurwedstrijd, waarvan de jury onder leiding stond van Louise O. Fresco. Een meedogenloos gehoor is zijn debuutbundel met negen korte verhalen.

schervenstad

Het beste advies dat Hanan Faour (1998) over schrijven kreeg, was volgens haar niet eens het schrijven zelf, legde ze twee jaar geleden in een interview uit: “Dat schrijver zijn niet betekent dat je altijd alleen maar hoeft te schrijven: soms schrijf ik weken niet en dan voelt het bijna alsof ik me voordoe als schrijver, maar ik ben er tijdens de opleiding achtergekomen dat mijn schrijfproces bestaat uit veel meer. Ik teken, codeer, maak spotifylijsten en photoshop kassabonnetjes: deze dingen komen lang niet altijd in het verhaal naar voren, maar horen bij mijn maakproces. Ook dat is voor mij een onderdeel van schrijven en schrijver zijn.”

Faour is een Nederlands-Libanese schrijver die verhalen vertelt in tekst, beeld en html. Ze studeerde af aan Creative Writing ArtEZ, waar ze inmiddels ook zelf les geeft en ze won de El Hizjra Literatuurprijs. 

 is haar debuutroman. In haar boek volgen we de tweeling Nadine en Isaac. Op hun veertiende worden ze door het stukgelopen huwelijk van hun ouders van elkaar gescheiden. Isaac vertrekt met zijn Libanese vader naar diens geboorteland, Nadine blijft met haar Nederlandse moeder achter. Dan wordt de wereld opgeschrikt door een explosie in de haven van Beiroet. Al heeft ze haar tweelingbroer meer dan tien jaar niet gezien, weet Nadine het zeker: ze moet erheen.

Hanan Faour

Het beste advies dat Hanan Faour (1998) over schrijven kreeg, was volgens haar niet eens het schrijven zelf, legde ze twee jaar geleden in een interview uit: “Dat schrijver zijn niet betekent dat je altijd alleen maar hoeft te schrijven: soms schrijf ik weken niet en dan voelt het bijna alsof ik me voordoe als schrijver, maar ik ben er tijdens de opleiding achtergekomen dat mijn schrijfproces bestaat uit veel meer. Ik teken, codeer, maak spotifylijsten en photoshop kassabonnetjes: deze dingen komen lang niet altijd in het verhaal naar voren, maar horen bij mijn maakproces. Ook dat is voor mij een onderdeel van schrijven en schrijver zijn.”



Faour is een Nederlands-Libanese schrijver die verhalen vertelt in tekst, beeld en html. Ze studeerde af aan Creative Writing ArtEZ, waar ze inmiddels ook zelf les geeft en ze won de El Hizjra Literatuurprijs. Schervenstad is haar debuutroman. In haar boek volgen we de tweeling Nadine en Isaac. Op hun veertiende worden ze door het stukgelopen huwelijk van hun ouders van elkaar gescheiden. Isaac vertrekt met zijn Libanese vader naar diens geboorteland, Nadine blijft met haar Nederlandse moeder achter. Dan wordt de wereld opgeschrikt door een explosie in de haven van Beiroet. Al heeft ze haar tweelingbroer meer dan tien jaar niet gezien, weet Nadine het zeker: ze moet erheen.

Wij zijn uitgeweken

Anne Louïse van den Dool (1993) is tekstschrijver, auteur en cultureel journalist. Ze schrijft voor onder meer 

, de Koninklijke Bibliotheek en Het Nationale Theater. Daarnaast is ze curator bij het Literatuurmuseum. In 2014 debuteerde ze met de roman 

 is een dichtbundel over het machtsspel dat in elke verbintenis sluipt: tussen kind en ouder, vrienden en geliefden.

Het moment waarop een onbekende je pad kruist in een drukke stationshal en jullie lichamen haperen, omdat de vraag ontstaat wie voorrang heeft. Wanneer jij en je geliefde tegelijkertijd beginnen te praten en stilvallen, niet wetend wie verder mag. We slalommen voortdurend om alles heen. Om ongemakkelijke momenten, confrontaties, en vooral om elkaar. Wat gebeurt er wanneer we niet langer terugdeinzen?

Anne Louïse van den Dool

Anne Louïse van den Dool (1993) is tekstschrijver, auteur en cultureel journalist. Ze schrijft voor onder meer NRC Handelsblad, de Koninklijke Bibliotheek en Het Nationale Theater. Daarnaast is ze curator bij het Literatuurmuseum. In 2014 debuteerde ze met de roman Achterland. In 2020 verscheen haar tweede roman, Vluchthaven. Ze publiceerde poëzie in Tirade, Poëziekrant en DWB.

I'm a Fan

Sheena Patel is een schrijver en assistent-regisseur voor film en TV en geboren en getogen in Noordwest-Londen. Ze maakt deel uit van het poëziecollectief 4 BROWN GIRLS WHO WRITE. Haar debuutroman 

 wordt dit jaar gepubliceerd door Rough Trade Books en wordt door de pers omschreven als ‘zinderend’. Alleen al de beginzin is één van de meest spraakmakende zinnen in de recente herinnering – ‘Ik stalk een vrouw op internet die slaapt met dezelfde man als ik’ – en zo sleept Patel je verder naar de diepten van de waanzin, terwijl de verteller 

 haar weg door het leven scrollt en kronkelt. Over de hoofdpersoon in haar boek, een vrouw die gevangen zit in een ongezonde driehoeksverhouding met een beroemde kunstenaar en een andere vrouw, zegt Patel: “Ik denk dat ‘slecht’ net zo beperkend is als het maken van een verhaal over ‘goed’ zijn of een ‘slachtoffer’. Ze is slecht en goed zoals de meesten van ons (op enkele uitzonderingen na van mensen die eigenlijk slechte mensen zijn). Ik denk dat het grijze gebied het ding is dat het meest op het echte leven lijkt”. Aldus Patel afgelopen juni in een interview met Dazed magazine.

Sheena Patel

Sheena Patel is een schrijver en assistent-regisseur voor film en TV en geboren en getogen in Noordwest-Londen. Ze maakt deel uit van het poëziecollectief 4 BROWN GIRLS WHO WRITE. Haar debuutroman I'm A Fan wordt dit jaar gepubliceerd door Rough Trade Books en wordt door de pers omschreven als ‘zinderend’. Alleen al de beginzin is één van de meest spraakmakende zinnen in de recente herinnering – ‘Ik stalk een vrouw op internet die slaapt met dezelfde man als ik’ – en zo sleept Patel je verder naar de diepten van de waanzin, terwijl 

Laura Molenaar (1993) studeerde filosofie en wiskunde, maar begon in de avonduren IJslands te leren. Af en toe vertaalde ze iets voor zichzelf en dat beviel zo goed, dat ze er haar beroep van besloot te maken. Ze ontving een Ontwikkelingsbeurs van het Expertisecentrum Literair Vertalen voor de vertaling van de novelle 

 van Gerður Kristný. Met Kim Liebrand samen heeft ze de roman 

 van Fríða Ísberg vertaald. Daarnaast werkt Laura ook als freelance journalist voor o.a. dagblad 

Laura Molenaar

Laura Molenaar (1993) studeerde filosofie en wiskunde, maar begon in de avonduren IJslands te leren. Af en toe vertaalde ze iets voor zichzelf en dat beviel zo goed, dat ze er haar beroep van besloot te maken. Ze ontving een Ontwikkelingsbeurs van het Expertisecentrum Literair Vertalen voor de vertaling van de novelle Smarties van Gerður Kristný. Met Kim Liebrand samen heeft ze de roman Markering van Fríða Ísberg vertaald. Daarnaast werkt Laura ook als freelance journalist voor o.a. dagblad Trouw.

Irene de la Torre Perelló (Madrid, 1988) is fulltime freelance vertaler sinds 2014, waarbij ze literaire vertalingen combineert met het vertalen van documenten uit het Nederlands, Engels, Frans en Catalaans naar het Spaans. In 2017-2019 werd ze geselecteerd om deel te nemen aan het Europese project CELA (

) als vertaalster vanuit het Nederlands in het Spaans, waar ze het werk vertaalde van Joost Oomen, Simone Atangana Bekono en Lotte Lentes. Ze publiceerde ook vertalingen van o.a. Philip Ball, Lotte Lentes, Auke Kok en Rachida Lamrabet. Ze publiceerde in literaire tijdschriften en fanzines, zowel met haar vertalingen als met haar eigen werk. Momenteel bereidt ze haar eerste verhalenbundel voor.

Irene de la Torre

Irene de la Torre Perelló (Madrid, 1988) is fulltime freelance vertaler sinds 2014, waarbij ze literaire vertalingen combineert met het vertalen van documenten uit het Nederlands, Engels, Frans en Catalaans naar het Spaans. In 2017-2019 werd ze geselecteerd om deel te nemen aan het Europese project CELA (Connecting Emerging Literary Artists) als vertaalster vanuit het Nederlands in het Spaans, waar ze het werk vertaalde van Joost Oomen, Simone Atangana Bekono en Lotte Lentes. Ze publiceerde ook vertalingen van o.a. Philip Ball, Lotte Lentes, Auke Kok en Rachida Lamrabet. Ze publiceerde in literaire tijdschriften en fanzines, zowel met haar vertalingen als met haar eigen werk. Momenteel bereidt ze haar eerste verhalenbundel voor.

Sofiane Boussahel (1978) is kind van een dubbele Frans-Algerijnse cultuur en werd geboren in het Vlaamse deel van Noord-Frankrijk. Na gewerkt te hebben als operadramaturg, musicoloog en leraar, vertaalde en publiceerde hij uit het Duits in het Frans brieven van Beethoven, essays van Theodor W. Adorno, hedendaagse Duitse toneelstukken (Wolfram Lotz, Dorian Brunz) en is hij momenteel bezig met de vertaling van een boek van Bodo Mrozek over popmuziek en jeugdcultuur. Boussahel heeft meerdere workshops en cursussen voor de vertaling van Nederlandstalige literatuur in het Frans gevolgd.

Sofiane Boussahel

Bo-Elise Brummelkamp (24) komt uit Den Haag, maar woont en werkt inmiddels zes jaar in Schotland. Na haar bacheloropleiding Engelse Taal en Literatuur in de zomer van 2020 te hebben afgerond aan de Universiteit van Edinburgh, begon ze te werken als commercieel vertaler Nederlands-Engels. Twee jaar lang nam ze een breed scala aan projecten aan, van websites en audioboeken tot TV-ondertiteling, om zo veel mogelijk ervaring op te doen. Haar uiteindelijke doel: boeken vertalen. Nu kijkt ze ernaar uit om deze volgende stap in haar carrière te nemen en zich volledig in de wereld van het literaire vertalen te storten.

Bo-Elise Brummelkamp

Bo-Elise Brummelkamp (24) komt uit Den Haag, maar woont en werkt inmiddels zes jaar in Schotland. Na haar bacheloropleiding Engelse Taal en Literatuur in de zomer van 2020 te hebben afgerond aan de Universiteit van Edinburgh, begon ze te werken als commercieel vertaler Nederlands-Engels. Twee jaar lang nam ze een breed scala aan projecten aan, van websites en audioboeken tot TV-ondertiteling, om zo veel mogelijk ervaring op te doen. Haar uiteindelijke doel: boeken vertalen. Nu kijkt ze ernaar uit om deze volgende stap in haar carrière te nemen en zich volledig in de wereld van het literaire vertalen te storten. 

Hannalore Daudeij (1997) studeerde onlangs af aan de master Literair Vertalen aan de Universiteit Utrecht. Daarvoor slaagde ze cum laude voor de studie Engelse Taal en Cultuur. Tijdens deze studie specialiseerde ze zich in de Engelstalige literatuur en ontdekte ze haar liefde voor het vertaalvak. Sindsdien heeft ze haar zinnen gezet op een bestaan als vertaler. Momenteel staat ze aan de start van deze carrière en probeert ze haar eerste boekvertaling in de wacht te slepen.

Hannalore Daudeij

‘Vertalers zijn de schaduwhelden van de literatuur’.

The Chronicles is het unieke jaarlijks terugkerende residentie-project van Crossing Border voor getalenteerde auteurs én vertalers.


Tijdens het festival schrijven de auteurs openhartig over hun bevindingen. Tegelijkertijd gaan de vertalers aan de slag en krijgt het publiek dezelfde dag de vertalingen gepresenteerd. De vertalers die meedoen staan aan het begin van hun literaire carrière en laten tijdens het festival zien dat zij snel te werk kunnen gaan, maar met behoud van de kwaliteit.

De schrijftalenten die dit jaar meedoen zijn:


Mauk Westerman Holstijn (NL), Hanan Faour (NL), Frida Isberg (IS), Anne Louïse van den Dool (NL) en Sheena Patel (UK).



De vertalers die dit jaar meedoen zijn:


Bo-Elise Brummelkamp (NL/UK), Hannalore Daudeij (NL), Irene de la Torre Perelló (ES), Laura Molenaar (NL) en Sofiane Boussahel (FR).



Van iedere schrijver lezen we uiteindelijk vijf festivalverhalen; één vooruit-blik-verhaal (half okt.), dan drie festivalverhalen (3-4-5 nov.) en een slot-verhaal een week na het festival. Alle verhalen hebben een relatie met het Crossing Border programma.




De Nederlandse auteurs en vertalers van The Chronicles zijn ook live te bewonderen tijdens het Crossing Border festival. Naast de verhalen die zij daar gaan schrijven en vertalen worden zij samen bevraagd over hun boeken, over debuteren, vertalen, de literaire wereld en meer.

Korzo - The Attic 

Jelko Arts

is het unieke jaarlijks terugkerende residentie-project van Crossing Border voor getalenteerde auteurs en vertalers.Vijf schrijftalenten schrijven live openhartig over hun bevindingen tijdens het festival en tegelijkertijd gaan de vertalers aan de slag om het publiek dezelfde dag hun vertalingen te presenteren.

The Chronicles 2022

Anne Louïse van den Dool (NL),
Mauk Westerman Holstijn (NL), Frida Isberg (IS), Hanan Faour (NL) 
& Sheena Patel (UK)



 Bo-Elise Brummelkamp (NL/UK), Hannalore Daudeij (NL), 
Laura Molenaar (NL), Irene de la Torre Perelló (ES) & Sofiane Boussahel (FR)

Malika Soudani omschrijft zichzelf als ‘schrijvend kunstenaar’. Haar poëziebundel 

 verhaalt over al haar herinneringen aan de plekken waar ze ooit een slaapkamer had.

Malika Soudani (1997) omschrijft zichzelf als ‘een schrijvend kunstenaar’, die bezig is aan haar laatste jaar op kunstacademie ARTEZ. Vorig jaar rondde ze haar artistiek onderzoek af naar hoe filterbubbels en discriminatie zich tot elkaar verhouden. 

Sinds 2021 schrijft ze regelmatig columns over poëzie. Haar dichtbundel 

Ze zegt hierover: “Alhoewel ik mezelf als schrijver onder de autonome kunstenaars schaar, voel ik de vrijheid van autonomie pas sinds ik aan mijn afstudeerwerk begon te schrijven... Het hoefde niet te voldoen aan de voorwaarden van een willekeurige studieopdracht. Het moest juist een werk zijn waarmee ik mezelf als schrijver lostrok van de kunstacademie en een positie innam in het literaire landschap. Zo schreef ik in de loop van ruim drie maanden in plaats van complete stukjes proza of traditionele poëzie (wat dat ook moge zijn) 

. Een verhalende poëziebundel vol bondige notities over mijn herinneringen aan alle plekken waar ik een slaapkamer heb gehad.”

Malika Soudani

omschrijft zichzelf als ‘schrijvend kunstenaar’. Haar poëziebundel 

Andrej Koerkov, de belangrijkste schrijver van Oekraïne, presenteert zijn nieuwe boek 

het indringende verslag van een mens op de vlucht en van een land dat zich met hand en tand verdedigt.

Voor mensen met de Oekraïense nationaliteit is dit event gratis. Graag voor 1 november registreren door een mailtje met 

). Alleen toegang op vertoon van je (gratis) ticket!

Andrej Koerkov (1961) werd geboren in Rusland en hij schrijft in het Russisch. Dat zijn moederland zijn thuisland Oekraïne zou binnenvallen, leek hem aan het begin van dit jaar nog ondenkbaar. Hij maakte zelfs plannen voor een nieuwe roman. Tot in februari het luchtalarm boven Kyiv klonk.

Koerkov sloeg hals over kop op de vlucht en uiteindelijk belandde hij bij vreemden in het westen Oekraïne. Ondertussen bleef hij schrijven, want de bizarre nieuwe werkelijkheid moest worden vastgelegd. Hij begon met reizen door Europa als woordvoerder voor het Oekraïense volk.

 is het indringende verslag van een mens op de vlucht en van een land dat zich met hand en tand verdedigt, geschreven met Koerkovs typerende scherpe oog voor de absurditeiten van het dagelijks bestaan in een oorlog. Nooit eerder werd het lot van Oekraïne zo indrukwekkend onder woorden gebracht.

Andrej Koerkov (1961) wordt beschouwd als de belangrijkste schrijver van Oekraïne. Hij groeide op in Kyiv, waar hij onder andere japans studeerde. Na zijn studie had hij allerlei baantjes, van gevangenisbewaker, cameraman en redacteur tot aan schnabbels voor de KGB in de jaren tachtig, vanwege zijn kennis van de Japanse taal.

Andrej Koerkov

Theater aan het Spui

Michel Krielaars

In gesprek met Andrej Koerkov

Lee Bains draagt voor hij het podium opklimt om te spelen met muzikant en kunstenaar Lonnie Holley, zijn gedichten voor uit de reeks 

Voordat songwriter, muzikant en dichter Lee Bains op het podium klimt om te spelen met muzikant en kunstenaar Lonnie Holley, draagt Bains zijn gedichten voor uit de reeks 

Met zijn band The Glory Fires maakt hij zuidelijke punkrock maakt en hij groeide op in de hardcore scene in zijn geboortestad Birmingham in Alabama. Met de band gaf hij vier albums uit, waarvan de laatste getiteld

De literaire kwaliteit van de songs op dit album werden geroemd door de 

. Als Bains optreedt met muzikant Holley, spookt waarschijnlijk die ene vraag hem zelfs na vier jaar nog steeds door zijn hoofd, zoals Bains vertelde aan Jonathan Bernstein van Rolling Stone: heeft hij ooit liedjes geschreven die mensen konden meezingen? Het antwoord was nee. De persoon die dat vroeg, legde vervolgens uit dat vakbondsleden de deuntjes kenden en zalen konden vullen met hun protestliederen. Dit raakte een snaar, aangezien Bains diep geïnteresseerd is in sociale rechtvaardigheid. "Ik had al deze shit die ik wilde zeggen," zei hij tegen Bernstein, "en ik wilde dat het een schot in de roos was."

Lee Bains 

Voordat songwriter, muzikant en dichter Lee Bains op het podium klimt om te spelen met muzikant en kunstenaar Lonnie Holley, draagt Bains zijn gedichten voor uit de reeks Work Lunch waarvan delen vorig jaar in The New Yorker werden gepubliceerd. 

draagt voor hij het podium opklimt om te spelen met muzikant en kunstenaar Lonnie Holley, zijn gedichten voor uit de reeks 

The Shores

Gewapend met een akoestische gitaar en een verbluffende stem, wordt het oeuvre van Malvin Moskalez gekenmerkt door diep emotionele songs en een aanpak zonder franjes, puur en onvervalst en toch warm en persoonlijk. Malvin Moskalez is het alter ego van singer-songwriter Nico Goethals (Ghent, 1973). 

“Mijn grootmoeder Malvina runde een kroeg. Deze levenslustige omgeving stond in schril contrast met het leven van mijn grootmoeder van moederskant, Tatiana Moskalez, een Russisch-Oekraïense die na twee wereldoorlogen in België belandde met een zwaar leven achter zich. De dualiteit van plezier en pijn is iets waar ik ook mee leef. De naam Malvin Moskalez is een eerbetoon aan mijn roots, aan twee vrouwen zonder wie ik hier vandaag niet zou zijn.”

Malvin Moskalez

gewapend met een akoestische gitaar brengt hij diep emotionele songs, die hij begon te schrijven na een heftige gebeurtenis die zijn leven op zijn kop zette.