Veerle De Caestecker - 1 - Proloog - Een eerste verhaal

Een eerste verhaal

Misschien, Basil, misschien moet ik gewoon beginnen.

            De rosse kater met de kortgeschoren billen¹ naast me op het kussen antwoordt. Ik weet niet wat, maar vat het bemoedigend op aangezien hij doorgaans een zacht karakter heeft. Gewoon beginnen.

Denk: mooie dingen over taal.

Schrijf over het schrijven en hoe intiem vertalen lijkt. Ik heb dat nog nooit gedaan. Of ja, eigen brieven naar een heel erg lieve vriendin, Léa, uit Frankrijk. Met de hulp van Deeple weliswaar, anders schrijf ik haar dingen zoals ‘les larmes du ciel’ wanneer ik vergeet hoe je regen zegt. Le mot m’échappe – prachtig toch? Al zit er in de tranen van de hemel ook wel poëzie.

Verzin gewoon iets moois over taal. (Ik heb filosofie gestudeerd en lijk alles alweer vergeten te zijn, waar ik niet ontzettend rouwig over ben; we zagen voornamelijk boze witte mannen die problemen verzonnen om ons vervolgens hun fantastische oplossingen aan te smeren.) Het enige wat ik me nog ergens als een vage droom herinner, gaat over horizonversmelting. Wat een woord:

HO  RI  ZON  VER  SMEL  TING

Hoe zou dat klinken in het Frans? Sprak Gadamer Frans? Waarschijnlijk Duits. Was hij boos? (Zie je: alles vergeten!) Iets over werkelijkheidsopvattingen en hoe die van jezelf ontegenzeggelijk uniek is – jouw ‘rood’ is niet mijn ‘rood’ en het is voor ons allemaal handig dat we een tafel een tafel kunnen noemen – en hoe je als vertaler of lezer of luisteraar met die van de schrijver probeert te versmelten, maar nooit helemaal samenvalt. ‘Proberen’ is hier niet helemaal juist, denk ik, eerder dat het inherent in dat vertalen of lezen of luisteren al aan de gang is én, hup, alle kanten uit; ik ben mezelf weer kwijt.

Kan jij nog volgen, Marie?

Misschien weet jij het wel, van Gadamer², en kan je het me binnenkort allemaal uitleggen. Ik wil namelijk graag naar je luisteren. Wellicht is het een te enge en naïeve opvatting, maar er lijkt iets serieus asymmetrisch te zitten in de relatie vertalen-vertaald worden:

IK VOEL ME IETWAT BLOOT.

Ik geloof graag dat de beste vertalingen diegene zijn waarbij ook de vertaalde ‘horizonversmelt’ met de vertaler, al begrijp ik dat dit voor verschillende teksten niet mogelijk is aangezien de auteur niet meer onder ons is. Wat ik wil zeggen: ik kijk ernaar uit om je binnenkort te leren kennen, ben benieuwd naar je denken en de plek waar voor jou de poëzie in het vertalen zit.

Tot die tijd oefenen Basil en ik alvast verder: hij duwt mijn telefoon met zijn hoofd uit mijn handen wanneer ik er te lang naar dreig te kijken, ik zie aan de wijdte van zijn pupillen dat hij nog niet zo lang geleden op de kattenbak is geweest en hij kan me op dit moment als geen ander tot rust brengen, met zijn ronkend gespin: hart op hart.

Veel liefs en tot binnenkort,

Veerle

¹ Hij is oud en kan zichzelf niet goed meer wassen, waardoor zijn lange haren tot onkambare, apolitieke dreadlocks samenklitten en we vorige week naar de dierenarts moesten om ze te laten wegscheren, dat koste me 115 euro, mij niet gelaten, ik houd zielsveel van Basil, maar ik moest er eerlijk gezegd toch even bij slikken.

² Wat een goede naam voor een verschrikkelijk personage in een kinderboek. Het lijkt op Gargamel en het ruikt naar kaas.